۰۴ شهریور ۹۱ كارورزي و كارآموزي در ايران
كارورزي و كارآموزي يكي از ابزارهاي مهم تربيت نيروي انساني در حوزه تحصيلات عالي است . دانشگاه علاوه بر آموزش بايد در پژوهش و خدمات رساني به صنايع نقش مهمي را ايفا كند. متأسفانه وضعيت دانشگاهها در ايران به گونه‌اي است كه بيشتر به انتقال دانش‌هاي تئوري مي‌پردازد، بدون اينكه زمينه جذب دانش انتقال يافته فراهم شده باشد.
كارورزي مي‌تواند ابزار بسيار مهمي در راستاي ايجاد چنين زمينه‌اي باشد اما بنا به دلائل مختلفي به تدريج در فرهنگ دانشگاه‌هاي ايران رو به اضمحلال است. در ضمن در ايران اكثر دانشجويان و اساتيد به علت شباهت ظاهري اين دو واژه آن را يكي مي‌دانند و تفاوتي بين آنها قائل نمي‌شوند و از دو عنوان براي يك منظور استفاده مي‌كنند. بعنوان مثال، بر طبق مصوبه آموزش عالي سابق، دانشجويان رشته كتابداري و اطلاع‌رساني در مقطع ليسانس موظف به گذراندن 952 ساعت كار عملي در كتابخانه و مراكز اطلاع‌رساني هستند كه از آن تحت عنوان كارآموزي ياد مي‌شود. با اين حال اكثر دانشجويان در عين مفيد خواندن واحد كارآموزي آن را خسته‌كننده مي‌دانند و با اين كه به ضرورت انجام آن واقف‌اند بجاي توجه به كاربرد آن به گرفتن نمره‌اي اكتفا مي‌كنند. يا در رشته كامپيوتر فرد مي‌بايست 160 الي 240 ساعت كارآموزي داشته باشد.کارورزی دررشته مدیریت آموزشی ۲۱۶ساعت ودر ۴واحددرسی ارایه می شود
